สับสน

ทำงานมาได้ครึ่งทางของปีแรก ก็เกิดเรื่องซะแล้วววว มีเหตุการณ์มากมายที่ทำให้เราต้องกลับมานั่งทบทวนตัวเองซะใหม่ว่า "เหมาะกับอาชีพนี้แล้วหรือ"? ส่วนตัวแล้ว ก็รักในอาชีพแพทย์นะ แต่เมื่อได้ทำงานมาสักระยะ(สั้นๆ)นี้แล้ว ก็รู้ว่า ตัวเองไม่ได้มีความรู้ความสามารถพอเลย และที่สำคัญ ไม่มีความสุขเลย ทุกวันนี้ไปทำงานด้วยความหวาดระแวง กลัวจะโดนตำหนิ กลัวจะโดนว่ากล่าว กลัวว่าจะรักษาคนไข้ได้รึเปล่า มันเป็นความไม่มั่นใจเอาซะเลย ยอมรับว่าเครียดมาก หาทางออกไม่ได้ พยายามคิดหาทางออกมาหลายวันแล้ว คิดถึงอนาคตว่าจะเอายังไงต่อไป จะใช้ทุนให้ครบ 3 ปี แล้วก็ไปเรียนด้านบริหารต่อ ตามความคิดเดิมที่อยากจะเป็นผอ. ทำงานด้านบริหารไป หรือว่าจะลาออกแล้วไปทำเอกชน ยังเคยคิดว่าจะลาออกแล้วไม่ทำอาชีพนี้แล้ว แต่คิดไปคิดมาก็เสียเวลาที่อุตส่าห์เรียนมาจนจบ(กว่าจะจบ) ก็เสียดายความรู้ที่เรียนมาเหมือนกัน ตอนนี้ก็มีความคิดที่จะไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ติดปัญหาอยู่ตรงที่ไม่มีเงินทุนนะสิ เรื่องใหญ่เชียว เรื่องเงินๆ ทองๆ เนี่ย แต่ยังไงก็ต้องอดทนให้จบ intern1 นี้ก่อน เพราะว่าจะได้เอาไปยื่นเรียนต่อได้ เพราะถ้าไม่ผ่าน intern1 ก็จะไปเรียนต่อไม่ได้ ยังไงก็ต้องอดทนไปอีก ครึ่งปี
ทุกวันนี้ร้องไห้ทุกคืนเลยอ่ะ เครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ เบื่อตัวเอง เบื่อทุกอย่าง เบื่อการทำงาน ไม่มีความสุขเลย แม้แต่กลับบ้านมาก็ไม่มีความสุข อารมณ์เสียใส่ทุกคนในบ้านเลยอ่ะ แย่มากๆ สุขภาพจิตแย่มาก ....
เหนื่อยจัง....

น้อยใจ

ทำงานมาได้สักพักก็เริ่มรู้แล้วว่าตัวเองไม่เหมาะกะอาชีพนี้เลยจริงๆ ถึงแม้จะ้อยากให้การรักษา แต่ว่าไม่มีความรู้ ไม่มีความสามารถพอ ก็ไม่สามารถที่จะเป็นหมอที่ดีได้หรอก ..... เศร้าใจจริงๆ
ไม่รู้ว่าจะมีใครเข้าใจความรู้สึกของเราตอนนี้บ้าง อยากร้องไห้ แต่ก็ร้องไม่ออก อยากจะลาออกก็ทำไม่ได้
ทุกวันนี้ก็อยู่อย่างลำบากใจมากๆ ไม่มีความสุขเลย
ถ้าเราทำให้คนไข้หายได้เราก็มีความสุขนะ แต่ถ้าคนไข้แย่ลงล่ะ เศร้าสุดๆ
เศร้าอ่ะ
เศร้า