หลังจากหายหน้าหายตาไปนาน ก็ได้ฤกษ์กลับมาเขียน blog ซะที ที่ห่างหายไปเนื่องจากช่วงก่อนต้องไปเรียนที่สวนดอก ก็เลยทำให้ไม่ได้เล่นเน็ตก็เป็นเหตุให้ไม่ได้ update blog ของตัวเอง
ไปอยู่ศัลย์ที่สวนดอกมาก็สนุกดี ชีวิตผ่านไปวันๆ ไม่ค่อยได้รับผิดชอบอะไรมาก มาสวนดอกรอบนี้ต้องไปอยู่ surg.specialty ได้อยู่ plastic กะ เด็ก อย่างละ 2 อาทิตย์ อยู่ plastic ก็สนุกดี ได้เย็บแผลมาก ถ้าได้อยู่เวร ER ก็จะระทึกทั้งคืน เพราะไม่รู้ว่าจะโดนตามเมื่อไหร่ แล้วก็มักจะโดนตามตอนดึก ๆ ต้องรอให้พวกขี้เมามันขี่รถกลับบ้านซะก่อน ถึงจะเกิดอุบัติเหตุกัน แล้วเราก็ต้องหอบสังขารที่เพิ่งได้หลับไปเมื่อกี้นี้เอง ต้องตื่นมาตรวจร่างกายและซักประวัติที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง แล้วก็เย็บ(แบบ plastic) ก็คือต้องเย็บให้ละเอียดให้สวยที่สุดให้สมกับอยู่ plastic ซึ่งเป็นสาขาของความสวยความงาม เย็บแต่ละ case ก็ไม่ต่ำกว่า 1 ชั่วโมง ก็นั่งเย็บกันไปอย่างประณีต แต่ถ้าเมาหนักๆ เอะอะโวยวายมากๆ ก็จะไม่เย็บ รอให้สร่างเมาก่อนค่อยมาเย็บกันใหม่
ส่วนอยู่เด็กนั้นสบายมากๆ เนื่องจาก case ก็น้อยมากๆ เวลาอยู่เวรก็ไม่ค่อยโดนตาม จะโดนก็คือให้มาผ่าไส้ติ่งเด็ก ซึ่งนานๆ ก็จะมีสัก case ก็ถือว่าลงด้วย ward ที่สบายๆ มาก แต่ก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ
อืมมม ช่วงที่อยู่ plastic มีฝรั่งจาก YALE University ประเทศอเมริกา เค้ามาทำโครงการ YALE ก็คือจะทำผ่าตัดให้กับ case ปากแหว่งเพดานโหว่ หรือว่าพวกที่ต้องการเสริมความงามต่างๆ (ที่ไม่ใช่ว่าตัวเองมีครบแล้วจะทำให้สวยขึ้นนะ ) เช่น คนที่ประสบอุบัติเหตุแล้วหูขาดก็จะทำใบหูให้ใหม่ ในฝรั่งที่มานี้ก็จะมีทั้ง หมอ พยาบาล หมอเด็ก หมอดมยา แล้วก็ resident ซึ่งที่อยุ่ plastic นี้เราทันในช่วงเตรียมงามคือ ต้องเตรียมคนไข้ เตรียม OPD card แล้วก็มีหน้าที่ไปรับเค้ามาจากสนามบิน สนุกดีนะ แล้วก็มีกินเลี้ยงตอนเย็นด้วย ก็ดีนะ ได้ฝึกภาษาอังกฤษที่ไม่ค่อยจะได้ฝึกสักเท่าไหร่ รู้เลยว่าเราต้องฝึกพูดอีกมากเลยอ่ะ
และแล้วชีวิตการเป็น EXTERN ก็จบลงแล้ว เราก็เพียงแต่หวังว่าชีวิตต่อไปข้างหน้าของเราคงจะสนุกและราบเรียบนะ สาธุ
